เปรียบเทียบ น้ำมันกระเทียมพริก

น้ำมันกระเทียมพริกที่เห็นหาซื้อออนไลน์ได้บ่อยๆคือยี่ห่อ Mishima (ขวา) ซึ่งเป็นของไทยผลิตแต่ทำขวดหลอกให้ดูญี่ปุ่นๆ สำหรับคนญี่ปุ่น ไม่มีใครที่ไม่รู้จักขวดทางซ้ายยี่ห้อ Momoya (桃屋) เป็นของนำเข้า มาลองเทียบกันว่าของไทยจะสู้เขาได้มั้ย (Spoiler alert : ไม่)

มันคือ

Taberu Rayu แปลตรงๆคือน้ำมันงาที่ "กินได้" ซึ่ง เขาหมายความว่า น้ำมันงาเฉยๆใสๆก็คงไม่เอามาราดกินแต่เอาไว้ปรุงหรือจิ้มอาหาร นี่มีกระเทียมให้เคี้ยวจนดูเป็นของกินขึ้นมา เลยเติมคำว่า Taberu

จุดเด่นของน้ำมันกระเทียมพริกคือการที่มันดูเผ็ดแต่ไม่เผ็ด และการที่เราสามารถเคี้ยวได้ แล้วรสกระเทียมเค็มๆจะระเบิดออกมาอย่างสวยงาม เหมาะกับหลายอย่างกว้างขวางยิ่งกว่าน้ำมันพริกใสๆแดงๆ หรือแบบไม่ใสแต่ไม่ใส่กระเทียม นับว่ากระเทียมเป็นสะพานที่ทำให้มันเอนกประสงค์ขึ้น

แล้วก็น้ำมันกระเทียมพริก มวลของแข็งจะเป็นกระเทียมทั้งหมด ต่างกับน้ำมันพริก ที่มวลอาจจะเป็นพริกแห้ง

กินกับ ราเมนน้ำ แห้ง เกี๊ยวซ่า ข้าวเปล่า ข้าวหน้าไข่ต้ม สลัด จิ้มมันฝรั่ง พาสต้าอื่นๆ มาม่าแห้งก็ได้ (กับ Mi Goreng นี่เทพเลยแหละ)

ราคา

ต่างกัน 2 เท่าในกรัมเดียวกัน แล้วก็ถ้าอันไหนบอกว่า Mishima เป็น Product of Japan อาจจะไม่จริง 100% เพราะผลิตในไทย (อาจจะวัตถุดิบไทย กระบวนการไทยๆ ฯลฯ) แค่บริษัทแม่มาจากญี่ปุ่น

ส่วนประกอบ

ของไทยมีตามภาพ จะเห็นว่าผลิตในโรงงานไทย ไม่ใช่ของนำเข้า แต่ Mishima เป็นแบรนด์ญี่ปุ่นจริงๆนะ (https://www.mishima.co.jp/)

ของ Momoya ซึ่งผลิตในญี่ปุ่น : น้ำมัน canola, กระเทียมทอด, น้ำมันงา, พริก, หอมทอด, น้ำตาล, เกลือ, มิโซะพริกผสมถั่ว, ปาปริก้า, งาสด, ผงหัวหอม, โชยุ

สภาพ

ของไทยใสกิ๊งเห็นกระเทียมชัด ของญี่ปุ่นดูผ่านอะไรมาหลายอย่างจนมีของหลายขนาดเพียบอยู่ข้างใน ดูมีเถ้าถ่าน

รส

ครั้งแรกที่ได้กินของ Momoya คือเปิดโลกเลย ไม่คิดว่าจะมีความกรอบนิรันดรอยู่ในน้ำมันแบบนี้ได้ (ถ้าใครเคยกินน้ำมันพริกของเหล่ากันมา พริกมันก็จะหนึบๆ) กรอบบบบบบ แล้วไม่พอ เค็ม! ความเค็มสะใจเหมือนกระเทียมเหลืองทองที่อยู่บนหมูทอดกระเทียมที่เพิ่งลงจากเตา แต่นี่มันแช่มา เคี้ยวผ่านหมดเป็นขนมได้เลย คือถ้าอยู่กับเลย์ซักซองนี่คืออันตรายแคลอรี่มากๆ เอานิ้วคว้านกินเฉยๆยังอร่อย

ของไทย Mishima นี่คือ..​ ถ้าไม่เคยกิน Momoya อาจจะผ่าน แต่นี่มันเหมือนคนละอย่างกัน ถ้าให้เรียก อยากเรียกของไทยว่าน้ำมันกระเทียมพริก แต่ของญี่ปุ่นอยากเรียกว่า Momoya เหมือนที่เราเรียกโกกิว่าโกกิ ไม่ได้เรียกว่าแป้งผสมเกลือกับผงฟู

กระเทียมเป็นเม็ดกลมไม่ได้เป็นแผ่นเหมือน Momoya (แสดงให้เห็นว่าอาจจะผ่านเครื่องปั่นแยกเปลือกมั่วๆมา เทคโนโลยีไม่ดีพอ) แล้วที่สำคัญที่สุดคือกระเทียมเหนียว 50% ไม่กรอบเหมือนที่โฆษณาในเน็ต จะพูดว่าไม่กรอบเลยก็ไม่ใช่นะ แต่มันไม่ได้กรอบ perfectly 100% เหมือนของ Momoy ส่วนรสของ Mishima ก็คือ flat มาก กระเทียมคือกระเทียม น้ำมันคือน้ำมัน ไม่ได้รู้สึกว่าเป็น snack กรอบเค็มล้ำรสใหม่เหมือนของ Momoya

Real world testing

แน่นอนว่าเราไม่ควรตัดสินของปรุงแต่ง in vacuum เลยเอาไปลองราดข้าวผัดมา

ยังยืนยันคำเดิมว่า Momoya ดีกว่ามาก แต่ Mishima พอไม่ได้กินเปล่าๆก็ไม่เลวเลย แค่ว่ากระเทียมมันไม่ค่อยกรอบเท่า กับความเค็มไม่มีมิติเท่า (คือมันกระเทียมจริงๆ ไม่มี depth) หอมก็หอมอยู่นะ แล้วก็สีเหลืองทองอาจจะดูสวยกว่าแบบมีผงดำๆของ Momoya

ยิ่งกินของ Momoya ยิ่งรู้สึกว่า พระเอกที่แท้จริงคือหอมใหญ่ทอดกับหอมผงที่ส่วนประกอบบอก (นึกถึงรส ซาวครีมและหัวหอม) ซึ่ง Mishima ของไทยผลิตนี้ไม่มี กับรูปทรงกระเทียมที่เคี้ยวแล้วรู้สึกสะใจ ไม่ได้ดูออกมาจากเครื่องปั่นเหมือน Mishima

ถ้ากินกับของที่โล้นๆกว่าข้าวผัด (เช่น ข้าวสวยไข่ต้ม แค่นั้น) คิดว่า Momoya จะยิ่งชนะ Mishima มากขึ้นอีก

สรุป

เก็บตังซื้อ Momoya เถอะ

แถม

ในวงการน้ำมันพริกยังมีที่อยากแนะนำอีกอัน (ที่ไม่มีกระเทียม ดำๆเป็นพริกจริงแทนที่จะเป็นกระเทียม) คือ เหล่ากันมา (แม่ประนอมของคนจีน) ที่เขียนว่า Chicken Chilli Oil อันนี้ล้ำตรงที่มีเนื้อไก่อยู่ข้างใน (ซึ่งแข็งๆเหนียวๆและอาจติดกระดูก แต่ไม่ใช่ปัญหา) และโชว์ความสร้างสรรค์ที่เอากลิ่นสัตว์และกระดูกของมันมาอยู่ในพืชได้ คือกินแล้วมันไก่จริงๆ  รู้สึกนัวทั้งที่ยังไม่มีอาหาร เพราะมันมีอาหารในนี้แล้ว ทำให้รู้สึก "เต็มๆ" ได้แม้จะกินกับแค่ข้าวเปล่า

ส่วนสูตร Black Bean นี่เฉยๆ เหมือนเต้าเจี้ยวผสมน้ำมันพริก เคยเอามาผัดซีอิ๊วแล้วก็ใช้ได้แต่ไก่คงอร่อยกว่า ใช้สำหรับคนชอบเต้าเจี้ยวแต่อยากทำอาหารผัดไฟแรงๆ